Toen Armando,, Jan Henderikse, Henk Peeters en Jan Schoonhoven in 1958 de Nederlandse Nul-beweging oprichtten, maakte de informele schilderkunst die deze mensen in de jaren daarvoor verbond plaats voor het rigoureuze programma van Nul.

Nul-kunst was koel en zakelijk. Nieuwe bronnen werden aangeboord: alternatieve materialen, assemblages en constructies die rechtstreeks onder invloed stonden van licht en beweging. De kunst werd vernieuwd en het publiek werd geëmancipeerd.

De vele internationale ZERO-tentoonstellingen van de voorbije jaren hebben het actuele karakter van het oeuvre van deze kunstenaars blootgelegd. In deze tentoonstelling nu tonen we een selectie uit het oeuvre van de Nul-kunstenaars die precies deze tijdloosheid benadrukt.

Multiples ZERO en Nul 

Het was Marcel Duchamp die ongeveer tegelijk met De dadaïsten de basis legde voor het ontstaan van de multipel: een kunstwerk in een editie van meerdere exemplaren dat niet noodzakelijk door de kunstenaar zelf dient te worden gemaakt.

Kunstenaars van ondermeer de Fluxus en ZERO wilden de afstand tussen de kunstvormen verkleinen en de kunst ook democratiseren. Edities en bijzondere kunstboeken zijn dan ook onlosmakelijk verbonden aan de ZERO-tijd. Ze zijn een uiting van één van de uitgangspunten van deze avant-garde groep: de openheid en toegankelijkheid van de kunst vergroten. Multipels zijn ook de hoofdindicator van het ontstaan van de conceptuele kunst. De ideeën van de kunstenaar zijn belangrijker dan het kunstwerk zelf.

Dat maakt het multipel zo een interessant fenomeen. In een speciale presentatie worden tal van multipels en catalogen gepresenteerd, samen met enkele originele ZERO werken.

kunstenaars

Armando Jan Henderikse Henk Peeters Jan Schoonhoven Arman Bernard Aubertin Lucio Fontana Walter Leblanc Heinz Mack Otto Piene Daniel Spoerri Günther Uecker Paul Van Hoeydonck Jef Verheyen Enrico Castellani herman de vries Pierro Manzoni Gerhard von Graevenitz Yayoi Kusama Jesus Raphael Soto Jean Tinguely