Geometrische abstractie is een abstracte kunstvorm waarbij de compositie wordt gemaakt met geometrische vormen zoals een rechthoek, cirkel, vierkant of driehoek.

Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog hield een groeiend aantal Nederlandse kunstenaars zich in meer of mindere mate bezig met abstractie. Zij werden hiertoe aangezet door het kubisme en het futurisme, maar vooral de Russische kunstenaar Kandinsky vond in Nederland veel weerklank. Al snel ontstond een vernieuwende stroming die men later onderbracht onder de noemer De Stijl met protagonisten zoals onderandere Theo van Doesburg, Piet Mondriaan en Gerrit Rietveld. Hun vernieuwende kunst vond zijn oorsprong in een steeds vergaandere vorm van abstragering die leidde tot doeken en composities met samengestelde geometrische vormen. Naar kunstenaars van deze beweging en haar uitlopers wordt vaak verwezen als de eerste generatie geometrisch absracten. Ook in Frankrijk gaf onder andere Augtuse Herbin op vergelijkbare wijze vorm aan een geometrisch abstractie. Herbin creëerde ook een theoretisch alfabet van vormen en kleuren om zo te bewijzen dat geometrisch abstract werk kunst was, en geen decoratie.

Na Wereldoorlog II nam een nieuwe generatie geometrisch abstracten de draad terug op. Zij vormden een tegenbeeld tegenover Cobra en de vrijheid die onderandere de lyrisch abstracten zich veroorloofden. Doorgaans vertroken zij in hun prille carriëre ook vanuit een zekere figuratie, al was dat niet voor alle kunstenaars het geval. Zo bevoorbeeld, heeft Geneviève Claisse nooit figuratief werk gemaakt. Kunstenaars zoals Guy Vandenbranden en Mark Vertockt noemden hun figuratief werk geregeld 'jeugdzonden'.

Het werk van zowel de geometrisch abstracten heeft architecten en designers sterk beïnvloed. De universele taal van deze stijl geeft vaak ook een tijdloos en open karakter aan het werk, waardoor telkens nieuwe generaties kunstenaars en verzamelaars opstaan die geprikkeld worden door deze vormentaal. Geometrisch abstracten noemt men ook constructivisten.